Choroba nie jest ani okrucieństwem, ani karą, lecz tylko środkiem naprawy; narzędziem, którego dusza używa do zwrócenia nam uwagi na jej usterki i do sprowadzenia nas na drogę prawdy i światła, z których nigdy nie powinniśmy byli zejść. To zdanie zostało napisane przez angielskiego lekarza Edwarda Bacha na początku XX wieku. W celu lepszego zrozumienia opracowanej przez niego terapii kwiatowej należy krótko prześledzić stworzony przez niego obraz człowieka i wyobrażenie o jego zadaniach życiowych.

Bach wierzył w boski początek człowieka – zdrowie i szczęście w życiu uważał za odbicie harmonii pomiędzy człowiekiem i wolą bożą. Może wprawdzie zaistnieć sytuacja, że ten związek pomiędzy boską istotą człowieka a jego codziennym zachowaniem w ciągu życia popadnie w zapomnienie, ale nigdy nie zostanie przerwany. Bach uważał, że zadaniem życiowym każdego jest rozwój cech charakteru, które umożliwią mu pogodzenie swojej osobistej drogi życiowej z wolą i celami innych ludzi, i w ten sposób lepsze dostosowanie się do danych warunków i sytuacji dnia codziennego.

W jaki sposób powstaje choroba?

Na podstawie swojego poglądu Bach stworzył tezę powstawania chorób: człowiek oddalony od swojego boskiego źródła rozwija w sobie negatywne cechy charakteru (negatywne stany uczuciowe), jak strach, rozpacz, chciwość, bezcelowość, upór i egoizm. Prowadzą one dalej do negatywnych objawów uczuciowych, jak bojaźliwość, rozdrażnienie, zwątpienie i inne nastroje, które przez długi czas panują we wnętrzu i nie są wyraźnie rozpoznawane.

Negatywne cechy charakteru są, według Bacha, istotnymi przyczynami chorób; mogą one stanowić wskazówkę, że choroba czyni właśnie przygotowania. I na odwrót, zgodnie z jego poglądem, zdrowie można utrzymać poprzez rozwój pozytywnych cech osobowości, takich jak na przykład ochota do życia, wielkoduszność i opanowanie. Rezultatem takiego punktu widzenia jest pogląd: praca nad własnym charakterem może zapobiec negatywnym stanom uczuciowym i chorobom.

Lecznicza moc kwiatów według dr Bacha

Lecznicza moc kwiatów

Bach nie obrał drogi psychoterapii, jak można by oczekiwać, lecz pokładał ufność w leczniczej mocy esencji kwiatowych. Bodźcem była nauka homeopatii klasycznej; własną terapię traktował jako jej poszerzenie.

W 1929 roku Bach odkrył trzy dziko rosnące rośliny, których esencje kwiatowe, jak uważał, mogą mieć wpływ na negatywne cechy charakteru. Kolejno pojawiło się 35 następnych, przy których wyborze musiał w znacznej mierze kierować się własną intuicją. Sądził on, że za pomocą substancji czynnych zawartych w tych roślinach będzie możliwe leczenie wszystkich negatywnych cech osobowości człowieka. Tak więc na przykład buk miał łagodzić zbyt krytyczną i nietolerancyjną postawę, gorczyca polna działać rozpogadzająco na głęboki, nieuzasadniony smutek, dąb miał natomiast pomagać ludziom o nadzwyczaj silnej woli w poznaniu granic swojego działania.

Wiedza medyczna czy ezoteryka?

Do chwili obecnej nie zostało udowodnione, czy i w jaki sposób działają kwiaty Bacha. Nawet za pomocą najnowocześniejszych badań technicznych nie da się wykazać w ich esencjach żadnych substancji aktywnych. Osoby decydujące się na leczenie kwiatami Bacha nie mogą więc oprzeć swego zaufania na wyjaśnieniach naukowych, lecz muszą uwierzyć w opinię specjalistycznego terapeuty, a także w swoją własną ocenę.

Wyrób esencji kwiatowych

Esencje kwiatowe wyrabia się jeszcze w Anglii według dwóch metod opracowanych przez Edwarda Bacha. Tak zwana metoda słoneczna polega na zrywaniu kwiatów w słoneczny, bezchmurny dzień, wkładaniu ich do szklanej miski z wodą źródlaną i ustawieniu ich na 3-4 godziny w słonecznym miejscu, położonym w miarę możliwości w pobliżu stanowiska tych roślin. W momencie rozpoczęcia się procesu więdnięcia kwiatów wyciąga się je ostrożnie za pomocą łodyg tych samych gatunków, a płyn, natychmiast konserwowany alkoholem, miesza się jeszcze raz z wodą w stosunku 1:20 i przelewa do buteleczek zapasowych (stock bottles).

Metody słonecznej nie da się zastosować do roślin kwitnących wczesną wiosną. W takich przypadkach do produkcji esencji stosuje się tak zwaną metodę gotowania. Polega ona na gotowaniu kwiatów i łodyg roślin w garnku emaliowanym aż do momentu zwiędnięcia kwiatów. Z ochłodzonym płynem postępuje się podobnie jak przy metodzie słonecznej.

Leczenie kwiatami Bacha

Leczenie kwiatami Bacha

Możliwości zastosowania terapii kwiatowej Bacha upatruje się przede wszystkim w działaniu profilaktycznym. W przypadku wystąpienia przewlekłego lub ostrego schorzenia terapia kwiatowa może działać pomocniczo. Jej granice zostają osiągnięte wraz z pojawieniem się zmian organicznych.

Leczenie kwiatami Bacha przeprowadzają lekarze, terapeuci, a także osoby bez wykształcenia w zawodach medycznych. Do postawienia diagnozy ważny jest, z punku widzenia terapii kwiatowej Bacha, tylko duchowy stan uczuciowy, dolegliwości fizyczne usuwane są raczej na dalszy plan. W związku z tym pojawia się niebezpieczeństwo niezauważenia i niedocenienia objawów fizycznych, a także chorób fizycznych, których nie da się bezproblemowo rozpoznać z zewnątrz. Dlatego też przy dolegliwościach fizycznych lekarz lub terapeuta powinien rozpoznać, jaki rodzaj zaburzenia lub schorzenia występuje u pacjenta.




Kwiaty Bacha podaje się pojedynczo lub w mieszankach; wszystkie kwiaty można dowolnie łączyć ze sobą. Esencje w buteleczkach zapasowych można zakupić w aptekach. Za minimalną dawkę uważa się 4 krople podawane 4 razy dziennie (nie po jedzeniu). Krople rozcieńczone w szklance wody pije się powoli, łyk za łykiem. Można je również wypić bez rozcieńczenia, bezpośrednio na język i przed połknięciem potrzymać przez moment w ustach. Kwiaty Bach można stosować również w kąpielach lub okładach, a także nanosić bezpośrednio na skórę.

Terapia dr Bacha – przeciwwskazania

Skutki uboczne i przeciwwskazania terapii kwiatowej Bacha nie są znane, nie istnieje również niebezpieczeństwo przedawkowania. Kwiatów Bacha nie powinno się zażywać równocześnie ze środkami homeopatycznymi o wyższych potencjach (Wytwarzanie środków homeopatycznych)

Terapia dr Bacha a leczenie w domu

Kwiaty Bacha nadają się także do samodzielnego leczenia (Zioła i olejki eteryczne dla harmonii). Zawsze należy jednak odbyć przeszkolenie na odpowiednim kursie lub opierać się na poważnym poradniku. Przy samodzielnym leczeniu należy jednak pamiętać, że dolegliwości fizyczne muszą zostać zbadane i nie wolno ich leczyć na ślepo.

Polecane artykuły