Stulejka

Stulejka jest to zwężenie napletka, uniemożliwiające lub bardzo utrudniające jego zsunięcie poza żołądź prącia (oprócz wadliwej budowy samego napletka może do niej usposabiać zbyt krótkie wędzidełko). Uważa się za nią również stan, gdy napletek daje się odprowadzić, ale podczas wzwodu powoduje ucisk i ból.

Przyleganie napletka do żołędzi jest stanem normalnym u zdrowych noworodków i niemowląt. Zdolność do odprowadzania napletka rośnie z wiekiem: średnio w 50% przypadków napletki można odprowadzić do końca 1 roku życia, w 75% do końca 2 roku żyda i w 90% do końca 3 roku życia. Do tego okresu nieodprowadzalny, niepowodujący problemów napletek należy uważać za prawidłowy.

OBJAWY STULEJKI

Dolegliwości pojawiają się we wczesnym dzieciństwie, ale z powodu zaniedbania bądź wstydliwości i wynikającej z niej niechęci udania się do lekarza towarzyszyć mogą mężczyźnie przez wiele lat.

Również wzrost członka i pierwsze świadome erekcje mogą ujawniać tę wcześniej niedostrzeganą przypadłość.

Na objawy stulejki składają się:

• ucisk i ból przy zsuwaniu napletka lub niemożność wykonania tej czynności
• stos, nieraz uniemożliwiający współżycie i mogący prowadzić do wystąpienia zaburzeń nerwicowych na tle seksualnym
• trudności w prawidłowym oddawaniu moczu – w skrajnych przypadkach rozdęty moczem napletek przypomina podczas mikcji (oddawania moczu) balonik, a mocz wycieka kroplami; może wystąpić moczenie nocne
• łatwość powstawania mikro urazów w obrębie napletka, które gojąc się, pozostawiają blizny dodatkowo zwężające napletek
• skłonność do infekcji pod nieodprowadzalnym napletkiem (ból, zaczerwienienie i obrzmienie członka) oraz stanów zapalnych układu moczowego i prostaty.

Długotrwały proces chorobowy może prowadzić nawet do rozwoju raka w obrębie członka, a u partnerek seksualnych takich mężczyzn wzrasta ryzyko raka szyjki macicy, (właściwości rakotwórcze ma wydzielina spod napletka – mastka). Z kolei uwięźnięcie zsuniętego napletka w rowku zażołędnym, czyli tzw. załupek, wymaga natychmiastowej interwencji chirurgicznej, gdyż grozi powstaniem martwicy prącia!

PRZYCZYNY STULEJKI

Przypadłość ta może być wadą wrodzoną, związaną z zaburzeniami w rozwoju płodowym. Obserwuje się też postać nabytą wskutek:

• nawracających stanów zapalnych cewki moczowej, żołędzi i napletka, mogących powodować zniekształcające blizny
• nieprawidłowej pielęgnacji niemowlęcia, w późniejszym wieku utrwalenia się niewłaściwych nawyków higienicznych
• powikłań cukrzycy.

DIAGNOSTYKA STULEJKI

Podstawą rozpoznania jest badanie lekarskie, najlepiej przeprowadzone przez chirurga lub urologa.

LECZENIE STULEJKI

W celu zmniejszenia grubości skóry obszaru objętego stulejką i zwiększenia jej elastyczności stosuje się kremy lecznicze (ze sterydami). Krem nakłada się miejscowo 3-4 razy dziennie przez około 12 tygodni.

W razie niepowodzenia leczenia zachowawczego stosuje się leczenie operacyjne.

Plastyka napletka polega na podłużnym jego rozcięciu i zaszyciu powstałej rany. Zaletą tej metody jest dobry efekt kosmetyczny.

Niekiedy, zwłaszcza przy dużym zwężeniu, nie można wykonać plastyki i wtedy wykonuje się obrzezanie. W wielu krajach praktykuje się tę metodę. Zabieg wykonuje się już u noworodków. Zapobiega to wystąpieniu stulejki w przyszłości, ułatwiając jednocześnie pielęgnację okolicy narządów płciowych.

Jest to zabieg praktycznie bezbolesny, w związku z niewielkim jeszcze w tym okresie unerwieniem napletka.

PORADY LEKARZA

✓ NALEŻY:

• przy oddawaniu moczu każdorazowo odsłonić żołądź
• codziennie podczas kąpieli wymywać resztki mastki i moczu
• przynajmniej przez miesiąc powstrzymać się od aktywności seksualnej
• przed wygojeniem się ran, penisa utrzymywać w górze (np. przyklejając do opatrunku plaster), co chroni przed krwawieniem.

✓ NIE NALEŻY:

• samemu próbować na siłę zsunąć napletka, gdyż poza wywoływaniem bólu, może to doprowadzić do powstania urazów.