Łojotok to stan nadmiernego wydzielania łoju przez gruczoły łojowe. Wydzielanie łoju przybiera na sile w okresie dojrzewania. Dotyczy zarówno kobiet, jak i mężczyzn.
OBJAWY ŁOJOTOKU
Nadmierne wydzielanie łoju jest największe w okolicach obfitujących w gruczoły łojowe. Są nimi:
- owłosiona skóra głowy
- twarz, szczególnie czoło oraz nos
- okolice mostka na klatce piersiowej
- plecy w części międzyłopatkowej.
W łojotoku skóra tych okolic jest:
- lśniąca
- tłusta
- z widocznymi rozszerzonymi ujściami gruczołów łojowych.
Łojotok predysponuje do wystąpienia:
- łupieżu łojotokowego
- trądziku zwykłego
- trądziku różowatego.
Łojotok sprzyja nadkażeniom bakteryjnym i grzybiczym.
PRZYCZYNY ŁOJOTOKU
Do powstania łojotoku predysponuje wrodzona skłonność osobnicza do wydzielania łoju. Aktywność gruczołów łojowych jest również powiązana z aktywnością wewnątrzwydzielniczą organizmu, gdyż niektóre hormony nasilają wytwarzanie łoju. Powstawanie schorzenia może być również związane z zaburzeniami w układzie odporności. Niektóre inne choroby mogą powodować nieprawidłowo nadmierne wydzielanie łoju (parkinsonizm, zapalenie mózgu).
Mechanizm tych zjawisk jest złożony. Istotne są również czynniki środowiskowe (pora roku, strefa klimatyczna).
DIAGNOSTYKA ŁOJOTOKU
Chorobę rozpoznaje się na podstawie:
- wywiadu lekarskiego
- analizy stwierdzonych objawów klinicznych
- wnikliwego badania lekarskiego.
LECZENIE ŁOJOTOKU
Występowanie łojotoku skóry nie wymaga leczenia, pod warunkiem że nie jest podłożem dla rozwoju innych chorób skóry (trądzik, łupież łojotokowy).
PORADY LEKARZA
✓ NALEŻY:
- stosować środki zmniejszające nasilenie łojotoku
- stosować produkty i spożywać potrawy bogate w witaminę A
- stosować kremy oczyszczające, bogate w siarkę.
✓ NIE NALEŻY:
- narażać się na sytuacje stresujące
- zaniedbywać higieny osobistej
- zapominać o konieczności częstego mycia włosów delikatnym szamponem.