Mianem upławów określa się każdą, poza krwią, wydzielinę z pochwy, wypływającą w nadmiernej ilości, posiadającą nieprawidłową konsystencję, barwę lub zapach.

Nie jest to choroba, tylko objaw, mogący wystąpić w wielu patologiach kobiecego narządu rodnego.

OBJAWY UPŁAWÓW

U każdej kobiety w trakcie cyklu miesięcznego następują fizjologiczne zmiany ilości, konsystencji oraz barwy śluzu, spowodowane wpływem hormonów.

Zwiększenie ilości wydzieliny może być spowodowane:

  • podnieceniem
  • stosunkiem płciowym
  • mechanicznym drażnieniem pochwy (założona spirala domaciczna, kapturek naszyjkowy, źle wkładany tampon lub inne ciało obce)
  • urazami pochwy.

Również w okresie dojrzewania płciowego w wyniku burzy hormonalnej dziewczęta skarżą się na obfitą, białawą wydzielinę z pochwy.

Niepokój natomiast wzbudzać powinny dołączające objawy, takie jak:

  • ból, pieczenie, swędzenie sromu, szczególnie podczas oddawania moczu oraz w trakcie odbywania stosunków seksualnych
  • zaczerwienienie zewnętrznych narządów płciowych
  • szara, żółtawa, zielonkawa lub różowa barwa wydzieliny albo wydzielina z domieszką krwi
  • zapach rybi, mdły, cuchnący
  • upławy serowate lub pieniste.

PRZYCZYNY UPŁAWÓW

Upławy towarzyszą przede wszystkim zakażeniom pochwy i sromu, np.:

  • drożdżycy (zakażenie grzybami drożdżopodobnymi)
  • rzęsistkowicy (zarażenie jednokomórkowym pierwotniakiem rzęsistkiem pochwowym)
  • chlamydiozie (zakażenie drobnoustrojami o cechach bakterii i wirusów)
  • rzeżączce (choroba przenoszona drogą płciową, wywołana przez dwoinkę rzeżączki)
  • opryszczce narządów płciowych (wywoływana przez wirusa opryszczki typu 2)
  • zaburzeniom hormonalnym (często spotykane u kobiet w okresie przekwitania — zanikowe zapalenie pochwy)
  • zakażeniom wywołanym przez bakterie beztlenowe
  • reakcjom alergicznym (np. na proszki, w których prana jest bielizna).

W przypadku wystąpienia upławów należy niezwłocznie zgłosić się do ginekologa w celu ustalenia przyczyny oraz rozpoczęcia właściwej kuracji!

DIAGNOSTYKA UPŁAWÓW

W celu wyjaśnienia przyczyny dolegliwości, poza zebraniem wywiadu i obejrzeniem narządów płciowych, lekarz często pobiera wydzielinę pochwową do badania mikroskopowego i na posiew bakteriologiczny. Czasami konieczna może okazać się biopsja (nakłucie) błony śluzowej macicy i USG narządu rodnego.

LECZENIE UPŁAWÓW

Jeśli doszło już do powstania stanu zapalnego, konieczna jest pomoc lekarska.

  • w przypadku bakterii, pierwotniaków i chlamydii skuteczna jest kuracja antybiotykami dostępnymi na receptę, stosowanymi miejscowo lub doustnie
  • w przypadku opryszczki płciowej lekarz może przepisać kremy lub maści przeciwzapalne i wysuszające, a w ostrzejszym przebiegu – doustne leki przeciwwirusowe, łagodzące objawy

Opryszczka płciowa podczas ciąży stanowi niebezpieczeństwo dla płodu!!!

  • gdy upławy spowodowane są ciałem obcym, najbezpieczniej jest udać się do ginekologa, który w fachowy sposób je usunie. Zarówno samodzielne manipulowanie w celu usunięcia, jak też opóźnienie wizyty spowodowane „wstydliwością” mogą doprowadzić do zagrożenia życia kobiety wskutek błyskawicznego rozwoju infekcji.

Odbudowanie właściwej flory bakteryjnej pochwy ułatwi stosowanie po kuracji antybiotykowej specjalnych globulek do-pochwowych zawierających bakterie kwasu mlekowego (występują one fizjologicznie w pochwie kobiety).

PORADY LEKARZA

 NALEŻY:

  • podmywać się 1-2 razy dziennie (w czasie menstruacji częściej) osuszać krocze specjalnie przeznaczonym do tego celu ręcznikiem, obie czynności wykonywać w kierunku od przodu do tyłu
  • po oddaniu stolca nie zapominać o prawidłowym kierunku podcierania się
  • stosować nieuczulające proszki do prania i płukania bielizny
  • do higieny miejsc intymnych używać płynów o pH 5,5 a więc zbliżonym do odczynu w pochwie.

 NIE NALEŻY:

  • używać bielizny nieprzewiewnej, z nienaturalnych włókien
  • używać perfumowanych podpasek oraz intymnych dezodorantów (pozwoli to uniknąć podrażnień i odparzeń krocza)
  • zapominać o konieczności regularnej zmiany tamponów oraz podpasek podczas menstruacji
  • współżyć w trakcie infekcji.