Przejdź do treści

Sepsa / Posocznica

    Posocznicą nazywa się stan kliniczny, w którym stwierdza się, przy użyciu obiektywnych metod, wysiew drobnoustrojów do krwi wraz z wystąpieniem określonych objawów klinicznych będących uogólnioną odpowiedzią zapalną organizmu.

    OBJAWY SEPSY

    • podwyższenie temperatury ciała lub jej obniżenie, poniżej temperatury prawidłowej
    • silne dreszcze połączone z uczuciem gorąca
    •  nudności
    • przyspieszona akcja serca ponad przyjętą normę (ponad 100 uderzeń na minutę dla osób dorosłych)
    • przyspieszona częstość oddechów ponad przyjętą normę (liczba oddechów ponad 20/min dla osób dorosłych)
    • inne objawy, np. obniżenie ciśnienia tętniczego (hipotensja) z występowaniem zimnych potów
    • niepokój i splątanie psychiczne
    • objawy związane z czynnikiem będącym punktem wyjścia dla rozsiewu drobnoustrojów (np. objawy obecności ogniska ropnego w skórze lub innych narządach)
    • w posocznicy wywołanej przez meningokoki występuje charakterystyczna wysypka krwotoczna.

    PRZYCZYNY SEPSY

    Bezpośrednim czynnikiem wywołującym posocznicę są najczęściej bakterie różnego typu i wytwarzane przez nie toksyny, a także inne drobnoustroje, w tym wirusy oraz grzyby. Obecność tych drobnoustrojów we krwi (zwykle krótkotrwała) jest zjawiskiem powszechnym, występującym w wielu chorobach zakaźnych (np. w grypie), lecz niemającym poważnych konsekwencji.

    Najczęstszą przyczyną występowania posocznicy jest istnienie u chorego już wcześniej ogniska zapalnego, z którego następuje ciągły wysiew drobnoustrojów przekraczający możliwości odpornościowe organizmu. Skutkuje to rozwojem uogólnionej reakcji zapalnej, której towarzyszą złożone procesy zachodzące w organizmie, mogące zagrażać życiu chorego. Jedną z przyczyn posocznicy może być zakażenie bakterią Neisseria meningitidis (meningokokiem), która wywołuje m.in. zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych.

    W czasie choroby dochodzi do namnożenia i przedostania się bakterii do krwiobiegu, co może skutkować powstawaniem niewydolności wielu narządów i rozwojem posocznicy.

    Do zakażenia bakterią Neisseria meningitidis może dochodzić:

    • drogą kropelkową (poprzez kaszel łub kichanie)
    • drogą kontaktów bezpośrednich (np. pocałunek)
    • drogą kontaktów pośrednich (np. spożywanie posiłków jednym kompletem sztućców).
      Szczególnie narażone na zakażenie bakterią są małe dzieci, młodzież oraz inne osoby przebywające w dużych skupiskach ludzkich (żłóbki, przedszkola, szkoły, internaty, jednostki wojskowe, akademiki).

    Szczególnie narażone na zakażenie bakterią są małe dzieci, młodzież oraz inne osoby przebywające w dużych skupiskach ludzkich (żłóbki, przedszkola, szkoły, internaty, jednostki wojskowe, akademiki).

    Przykładowe powikłania w przebiegu sepsy:

    • niewydolność nerek
    • niewydolność wątroby
    • zespół zaburzeń oddechowych.

    DIAGNOSTYKA SEPSY

    Poza zebraniem wywiadu lekarskiego i stosownym badaniem chorego wykonuje się bardzo wiele badań dodatkowych.

    Badania stosowane w diagnostyce posocznicy:

    • posiew krwi i moczu, wykonywany w celu ustalenia rodzaju drobnoustroju wywołującego chorobę
    • badanie morfologiczne krwi (określenie liczby krwinek białych, płytek)
    • badania laboratoryjne układu krzepnięcia
    • RTG klatki piersiowej
    • EKG pozwalające na wykrycie zaburzeń rytmu serca
    • gazometria krwi tętniczej, wykonywana w celu zbadania równowagi kwa-sowo-zasadowej organizmu, która zależy m.in. od wydolności oddechowej
    • parametry wydolności nerek (kreatynina, mocznik).

    LECZENIE SEPSY

    W przypadku podejrzenia wystąpienia posocznicy należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Celem leczenia jest opanowanie zakażenia oraz wyrównanie powstałych zaburzeń w organizmie. Leczenie polega na zastosowaniu antybiotykoterapii w warunkach szpitalnych. Nie ma szczepionki przeciwko sepsie. jednak istnieje możliwość wykonania szczepień ochronnych przeciwko meningokokom, zalecanych w obowiązującym w Polsce Programie Szczepień Ochronnych.  Szczepienie wykonywać można u dzieci powyżej 2. miesiąca życia, przy czym ilość dawek szczepionki jest uzależniona od wieku. Schemat szczepienia przebiega zgodnie ze wskazaniami producenta. W celu uzyskania szczegółowych informacji należy zasięgnąć porady lekarskiej.

    PORADY LEKARZA

     NALEŻY:

    • zgłosić się natychmiast do lekarza, jeżeli zauważy się pierwsze objawy posocznicy, żeby zatrzymać chorobę i nie dopuścić do wstrząsu septycznego
    • spożywać czosnek lub preparaty czosnkowe, gdyż mają one działanie przeciwbakteryjne i przeciwwirusowe
    • leczyć infekcje w konsultacji z lekarzem i stosować się do jego zaleceń.

     NIE NALEŻY:

    • lekceważyć objawów
    • wyciskać lub nacinać samemu pojawiających się na skórze ropni, gdyż grozi to rozprzestrzenieniem się zakażenia.
    Więcej z kategorii: Choroby zakaźne i pasożytnicze