Hirsutyzm to pojawienie się u kobiet (szczególnie młodych) nadmiernego owłosienia w miejscach, w których typowo występuje ono jedynie u mężczyzn (górna warga, broda, klatka piersiowa, podbrzusze, wewnętrzna powierzchnia ud).

Stopień owłosienia zależy od:

  • predyspozycji genetycznej – występowanie w rodzinie
  • dziedzictwa rasowego i etnicznego -np. Azjatki są mniej owłosione
  • cery – kobiety o ciemnej cerze częściej skarżą się na nadmierne owłosienie
  • wieku – w ciągu życia kobiety są stany, które sprzyjają wzrostowi owłosienia: ciąża, menopauza.

OBJAWY HIRSUTYZMU

Najczęściej hirsutyzm pojawia się u dziewcząt w okresie dojrzewania, chociaż może wystąpić w każdym wieku.

Podstawowe objawy hirsutyzmu:

  • owłosienie o różnej obfitości występujące w okolicy:
    • górnej wargi (wąsy)
    • na brodzie
    • na ramionach
    • na klatce piersiowej
    • na karku i plecach
    • na udach
    • w okolicy nadbrzusza i podbrzusza
  • może pojawiać się także obniżenie głosu
  • wzrost masy mięśniowej (w przypadku zaburzenia równowagi hormonów).

Hirsutyzm u kobiet wiąże się także z zaburzeniami miesiączkowania, zmianami skórnymi: z łojotokiem, trądzikiem na twarzy i plecach, otyłością, niepłodnością, a czasami stanami depresyjnymi (zaburzenia hormonalne).

PRZYCZYNY HIRSUTYZMU

Hirsutyzm może być objawem chorobowym, sam jednak chorobą nie jest. Najczęstszą przyczyną tego zaburzenia jest podwyższony poziom androgenów (męskich hormonów).

Nadmierne owłosienie, będące skutkiem nadmiaru tych hormonów, może występować w przebiegu:

  • chorób jajników, m.in. zespół wielotorbielowatych jajników
  • guzów hormonalnie czynnych
  • chorób nadnerczy
  • otyłości.

Czasami przyczyną hirsutyzmu mogą być także zażywane leki, np.:

  • przeciwpadaczkowe
  • kortykosterydy
  • sterydy anaboliczne zwiększające masę mięśniową
  • dehydroepiandrosteron (DHEA) – nazywany potocznie „hormonem młodości”, modny w krajach zachodnich
  • minoksydyl – lek obniżający ciśnienie krwi.

U kobiet regularnie miesiączkujących i mających prawidłowe stężenie androgenów rozpoznaje się tzw. hirsutyzm idiopatyczny, czyli samoistny, który wynika ze zwiększonej wrażliwości mieszków włosowych na prawidłowe stężenie androgenów.

DIAGNOSTYKA HIRSUTYZMU

Najważniejszym etapem diagnostyki hirsutyzmu jest oznaczenie poziomu hormonów, (np. estradiolu, testosteronu, gonadotropin, androstendionu) oraz wykonanie badań obrazowych (USG narządu rodnego i jamy brzusznej, niekiedy tomografii komputerowej) w celu zdiagnozowania stanów chorobowych leżących u podłoża hirsutyzmu.

W przypadku rozpoznania guza hormonalnie czynnego jajnika lub nadnercza konieczne jest leczenie specjalistyczne.

LECZENIE HIRSUTYZMU

Leczenie hirsutyzmu zależy od wywołującej go przyczyny. Jeśli jest nią nadmierne wytwarzanie testosteronu, należy zmniejszyć jego wydzielanie, np. poprzez zastosowanie spironalaktonu. W przypadku guzów hormonalnie czynnych konieczne jest leczenie chirurgiczne.

PORADY LEKARZA

 NALEŻY:

  • w przypadku pojawienia się nadmiernego owłosienia zgłosić się do lekarza i poprosić o skierowanie na badania poziomu hormonów
  • w przypadku, gdy brak równowagi hormonalnej związany jest z otyłością, zgłosić się do dietetyka, w celu ustalenia odpowiedniego sposobu odżywiania i właściwej diety.

 NIE NALEŻY:

  • bagatelizować pojawiania się nadmiernego owłosienia, gdyż może ono występować w przebiegu innych chorób, np. guza jajnika lub chorób nadnerczy, a także być oznaką zachwiania równowagi hormonalnej.

Hirsutyzm o niewielkim stopniu zaawansowania może być skutecznie zmniejszony za pomocą: wosków, kremów depilacyjnych, pianek, które zawierają związki rozpuszczające keratynę włosa. Tego rodzaju zabiegi „niszczą” jedynie zewnętrzną część owłosienia i włosy szybko odrastają. Stosowanie ciepłych wosków przynosi lepsze efekty, gdyż włosy po wielokrotnej depilacji są cieńsze i jest ich mniej.

Trwałe usunięcie włosa jest możliwe jedynie przez zniszczenie mieszka włosowego, np. metodą elektrolizy, w której za pomocą niskonapięciowego prądu usuwa się poszczególne cebulki włosowe, lub przy pomocy lasera. Światło lasera – pochłaniane wybiórczo przez struktury mieszka włosowego zawierające melaninę -zamieniane jest na ciepło, które niszczy elementy włosa odpowiedzialne za jego wzrost, powodując zniszczenie włosa i destrukcję mieszka.

Więcej z kategorii: Choroby układu hormonalnego