Libido to inaczej popęd seksualny. Dla jego określenia używa się również takich słów, jak: „żądza”, „pociąg seksualny” czy „pożądanie”. Sprawdź, jakie czynniki determinują libido. Dowiedz się, jakie są możliwe przyczyny zbyt wysokiego i zbyt niskiego popędu seksualnego.
Libido – co za nie odpowiada?
Libido najogólniej definiuje się jako popęd seksualny, stan konieczny do satysfakcjonującego życia seksualnego. Pojęcie to wprowadził austriacki lekarz Zygmunt Freud. Poziom libido determinowany jest przez różne kategorie czynników, w tym: społeczne, psychologiczne, biologiczne, wśród których największą rolę odgrywają hormony płciowe i związane z nimi neuroprzekaźniki. Niekiedy dochodzi do zaburzenia, które może przybrać postać:
- hipolibidemii – zespołu obniżonego popędu seksualnego, znanego potocznie jako oziębłość seksualna;
- hiperlibidemii (hiperseksualności) – w przypadku kobiet określanej nimfomanią, z kolei u mężczyzn nazywanej satyryzmem.
Hipolibidemia
Mianem hipolibidemii określa się obniżenie lub brak libido. To jedno z najczęstszych zaburzeń seksualnych. Zmagająca się z nią osoba ma mniejsze libido lub wcale nie czuje potrzeby współżycia z partnerem czy masturbacji oraz nie ma fantazji erotycznych. Wiele jest potencjalnych przyczyn tego stanu. Wymienić można wśród nich czynniki:
- psychiczne, np. fobie seksualne, narażenie na silny stres, przewlekłe zmęczenie, ambiwalentną postawę wobec seksualności;
- kulturowe, np. przesyt seksem, rygoryzm religijny, opieranie się presji kulturowej, uzależnienie od pornografii;
- partnerskie, np. rutynę w seksie, nieatrakcyjność partnera, konflikty w związku, rozczarowanie partnerem i negatywne nastawienie do niego;
- biologiczne, np. stosowanie niektórych leków (m.in. antydepresyjnych, antykoncepcyjnych, przeciwpsychotycznych, przeciwpadaczkowych), uzależnienia, depresję, niedobór snu, choroby układu sercowo-naczyniowego, zaburzenia hormonalne (np. zespół Cushinga, hiperprolaktynemię, menopauzę, hipogonadyzm).
Jakie hormony należy zbadać przy spadku libido? Przede wszystkim te o działaniu androgennym, jak: androstendion, testosteron, dehydroepiandrostendion (DHEA), dihydrotestosteron (DHT). Warto też sprawdzić poziom hormonów tarczycy (TSH, fT3, fT4).
Hiperlibidemia – co ją może powodować?
Mianem hiperlibidemii określa się podwyższone libido, czyli wzmożone potrzeby seksualne. Stan ten przejawia się odczuwaniem ciągłej i uporczywej potrzeba podejmowania stosunków płciowych, nawet kosztem zaniedbywania obowiązków koniecznych do prawidłowego funkcjonowania. Zbyt wysokie libido przysłania inne cele oraz jest wyniszczające. Niezaspokojony popęd seksualny staje się źródłem frustracji. Za nadpobudliwość seksualną odpowiadać mogą choroby zarówno somatyczne, jak i psychiczne. Wśród możliwych przyczyn tej przypadłości wymienia się m.in.: encefalopatię, hiperandrogenizm (nadmiar męskich hormonów), choroby neurodegeneracyjne, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, etap manii w chorobie afektywnej dwubiegunowej, zaburzenia ze spektrum autystycznego (m.in. zespół Aspergera). Nadmierny popęd seksualny może być również spowodowany stosowaniem niektórych leków czy zażywaniem substancji psychoaktywnych.
