Zapalenie cewki moczowej i pęcherza moczowego jest najczęstszą dolegliwością ze strony układu moczowego, ma przeważnie podłoże bakteryjne lub wirusowe. Proces zapalny obejmuje błonę śluzową cewki lub pęcherza moczowego, w poważniejszych przypadkach może dojść do zajęcia całej ściany pęcherza.

W przypadku rozszerzenia zakażenia na cały układ moczowy zapalenie pęcherza może okazać się niebezpieczne. Zapalenia pęcherza moczowego należą, obok przeziębień, do najczęstszych zachorowań infekcyjnych.

SPIS TREŚCI
1. OBJAWY ZAPALENIA CEWKI I PĘCHERZA
2. PRZYCZYNY ZAPALENIA CEWKI I PĘCHERZA
3. DIAGNOSTYKA ZAPALENIA CEWKI I PĘCHERZA
4. LECZENIE ZAPALENIA CEWKI I PĘCHERZA
5. PORADY LEKARZA

OBJAWY ZAPALENIA CEWKI I PĘCHERZA

  • uczucie parcia na pęcherz
  • częste oddawanie niewielkich ilości moczu
  • ból i pieczenie podczas oddawania moczu
  • bóle i skurcze w okolicy pęcherza moczowego
  • obecność krwi w moczu
  • nieprzyjemny zapach moczu
  • zmętnienie moczu
  • gorączka i złe samopoczucie.

PRZYCZYNY ZAPALENIA CEWKI I PĘCHERZA

Cewka moczowa kobiet (długość 3-5 cm) jest wyraźnie krótsza niż u mężczyzn (około 20 cm), co pozwala na łatwiejsze wnikanie zarazków w miejsce docelowe, przez co kobiety i dziewczęta znacznie częściej zapadają na zapalenia niż chłopcy i mężczyźni.

Zakażenie układu moczowego jest najczęściej spowodowane przez bakterie Escherichia Coli – pałeczki okrężnicy pochodzące z jelita grubego.

Czynniki ryzyka sprzyjające zakażeniu pęcherza moczowego:

  • nieprawidłowości w budowie układu; moczowego (wrodzone wady)
  • zaburzenia metaboliczne, np. cukrzycą;
  • ciąża (płód uciska na moczowody, j utrudniając odpływ moczu)
  • zapalenie pochwy
  • obniżenie narządu rodnego kobiety
  • przerost gruczołu krokowego
  • brak higieny osobistej lub nieodpowiednie dbanie o nią
  • obecność kamieni lub innych przeszkód w drogach moczowych
  • cewnikowanie pęcherza
  • współżycie seksualne.

DIAGNOSTYKA ZAPALENIA CEWKI I PĘCHERZA

W większości przypadków zapalenie pęcherza moczowego nie prowadzi do groźnych powikłań. Jednak nieleczone zapalenie może sprzyjać przemieszczaniu się bakterii, prowadząc do odmiedniczkowego zapalenia nerek, co objawia się najczęściej obecnością krwi w moczu (krwiomocz), gorączką, dreszczami i mdłościami.

Na uszkodzenie nerek narażone są najczęściej małe dzieci oraz osoby starsze.

Badania wskazane w diagnostyce zapalenia pęcherza moczowego:

  • badanie ogólne moczu (m.in. ciężar właściwy moczu, obecność białka, krwinek czerwonych i leukocytów)
  • morfologia krwi (ocena stężenia kreatyniny, mocznika w surowicy, jonogram, OB)
  • posiew moczu (ocena bakteriologiczna) Z urografia
  • USG dróg moczowych.

Jeżeli jednak objawy choroby, mimo leczenia, nie ustępują i do tego dołącza gorączka, bóle krzyża lub pojawia się krew w moczu, należy niezwłocznie zasięgnąć porady lekarza.

LECZENIE ZAPALENIA CEWKI I PĘCHERZA

Leczenie opiera się na stosowaniu antybiotyków w oparciu o wynik antybiogramu. W zależności od czynnika chorobotwórczego (określonego na podstawie badania bakteriologicznego), wywołującego zapalenie pęcherza, stosuje się odpowiednie leki przeciwbakteryjne.

PORADY LEKARZA

✓ NALEŻY:

  • pić duże ilości płynów, aby zwiększyć ilość moczu oraz „wypłukać” bakterie, zaleca się napary z następujących ziół:
    • liść brzozy
    • ziele skrzypu
  • spożywać witaminę C oraz napoje zakwaszające mocz (kwaśne środowisko hamuje rozwój bakterii), np. rozcieńczony sok z cytryny
  • pić sok żurawinowy.

W celu zapobiegania zapaleniom pęcherza:

  • całkowicie opróżniać pęcherz przy oddawaniu moczu
  • utrzymywać odpowiednią higienę osobistą
  • podcierać się w kierunku od cewki moczowej do odbytu (nigdy odwrotnie), gdyż zmniejsza to możliwość przenoszenia bakterii do cewki myć się przed i po stosunku płciowym oraz oddawać mocz tuż po współżyciu; pozwala to wypłukać bakterie z ujścia zewnętrznego cewki moczowej
  • pić duże ilości wody zwykłej lub mineralnej oraz herbatki owocowe unikać wychłodzenia organizmu, np, przez mokry strój kąpielowy, zimne stopy.

✓ NIE NALEŻY:

  • powstrzymywać oddawania moczu, ponieważ sprzyja to zakażeniu dróg moczowych
  • stosować kosmetyków drażniących śluzówkę przedsionka pochwy i cewki moczowej
  • siadać na zimnym podłożu i doprowadzić do oziębienia ciała
  • spożywać:
    • kawy
    • napojów zawierających kofeinę
    • pikantnych przypraw

Produkty te mogą powodować podrażnienie ścian pęcherza moczowego.

Zarówno w leczeniu, jak i profilaktyce zapaleń dróg moczowych pomocne są terapie ziołowe:

Herbatki moczopędne z:

Zioła działające dezynfekująco:

Preparaty, takie jak:

  • urogran – granulat z ziół moczopędnych (ziele nawłoci, skrzypu, liść brzozy, korzeń lubczyka) stosowany w stanach zapalnych dróg moczowych i przy skąpomoczu
  • urosan – mieszanka moczopędna (ziele skrzypu, liść brzozy, liść mącznicy, korzeń cykorii) stosowana w przewlekłych infekcjach pęcherza moczowego
  • urosept – drażetki (zawierające wyciąg z korzenia pietruszki, liści brzozy i borówki brusznicy) stosowane w zakażeniach układu moczowego
  • nerfobinisol – płyn (zawierający soki z krwawnika, brzozy, mniszka, nawłoci, skrzypu i pokrzywy) o działaniu moczopędnym, ułatwiający wydalanie kwasu moczowego.