Biegunka podróżnych to zespół objawów spowodowanych zakażeniem przewodu pokarmowego, występującym u osób podróżujących do krajów ubogich, o niższym standardzie sanitarno-higienicznym.

OBJAWY BIEGUNKI PODRÓŻNYCH

Biegunka podróżnych przebiega najczęściej pod postacią ostrego nieżytu żołądkowo-jelitowego, chociaż możliwe jest występowanie innych zespołów klinicznych. Zawsze należy uwzględnić związek biegunki z zagraniczną podróżą.

W zależności od wywołującego biegunkę podróżnych mikroorganizmu objawy chorobowe mogą pojawić się od kilku do kilkunastu godzin po zakażeniu.

Charakterystyczne objawy:

  •  biegunka (niekiedy z domieszką krwi lub śluzu)
  •  kurczowe bóle brzucha
  •  nudności i wymioty
  •  gorączka.

PRZYCZYNY BIEGUNKI PODRÓŻNYCH

Przyczyną wystąpienia choroby jest zakażenie bakteriami drogą doustną, najczęściej przez spożycie skażonej wody, pokarmów lub przez brudne ręce. Czynnikiem wywołującym biegunkę podróżnych mogą być również wirusy oraz pierwotniaki (rzadziej).

DIAGNOSTYKA

Chorobę rozpoznaje się na podstawie wywiadu lekarskiego oraz analizy stwierdzonych objawów klinicznych.

LECZENIE

Lekarz może zalecić nawadnianie dożylne oraz podawanie leków przeciwdrobnoustrojowych.

W przypadku pojawienia się: biegunki z domieszką krwi, wysokiej gorączki, uporczywych wymiotów uniemożliwiających skuteczne doustne nawadnianie należy zgłosić się do lekarza.

W celu złagodzenia objawów biegunki można:

  • przyjmować węgiel aktywowany
  • pić odwary z czarnych jagód
  • pić odwary liści jeżyny.

PORADY LEKARZA

 W celu zapobiegania zakażeniom należy:

  •  starannie myć ręce przed jedzeniem i przygotowywaniem posiłków oraz po wyjściu z toalety
  • myć i obierać owoce ze skórki
  • pić wyłącznie fabrycznie zamkniętą wodę butelkowaną lub napoje gazowane z pewnego źródła

✓ W przypadku wystąpienia biegunki należy:

  • stale dostarczać płyny (herbata, woda, napoje elektrolityczne) do organizmu, dostosowując ich ilość do oddawanych stolców oraz wymiotów (szczególnie istotne u niemowląt, dzieci oraz osób w podeszłym wieku)
  • zastosować odpowiednią dietę
  • rozważyć podanie leku przeciwbiegunkowego (zwalniającego perystaltykę przewodu pokarmowego) – loperamidu (4 mg doustnie jednorazowo, następnie 2 mg doustnie po każdym biegunkowym stolcu, aż do maksymalnej dawki 8 mg na dobę).

 W celu zapobiegania zakażeniom nie należy:

  • spożywać pokarmów oraz wody z nieznanego źródła (m.in. kupowanych na ulicznych straganach)
  • pić napojów z kostkami lodu oraz rozcieńczonych soków owocowych
  • jeść potraw z surowego mięsa lub mięsa o nieznanym pochodzeniu

W przypadku wystąpienia biegunki nie należy:

  • podawać loperamidu w przypadku biegunki krwistej lub wysokiej gorączki. Leki należy stosować ostrożnie, gdyż uniemożliwiają one wydalenie bakterii oraz trucizn i mogą przedłużyć okres leczenia.
Więcej z kategorii: Choroby zakaźne i pasożytnicze