Wścieklizna jest niebezpieczną chorobą zakaźną, wirusową, występującą u dzikich zwierząt (lisów, borsuków i nietoperzy) powodującą zapalenie mózgu. W określonych przypadkach na wściekliznę mogą zapaść również ludzie.

OBJAWY WŚCIEKLIZNY

Choroba rozpoczyna się zwykle niecharakterystycznymi objawami klinicznymi w postaci mrowienia, drętwienia, pieczenia, niekiedy bólu. Objawy są zlokalizowane bezpośrednio w okolicy miejsca pokąsania przez zakażone zwierzę. Jednocześnie mogą wystąpić objawy w postaci stanu podgorączkowego lub gorączki i ogólnego złego samopoczucia.

Po około 1-4 dniach rozwijają się właściwe objawy choroby.

Charakterystyczne objawy wścieklizny:

  • nadmierne pobudzenie psychoruchowe
  • gorączka
  • wymioty
  • bóle głowy i mięśni
  • napady drgawek
  • skurcze mięśni karku
  • skurcze mięśni gardła i mięśni oddechowych
  • wyraźny wodowstręt, wynikający z bolesnych skurczów mięśni
  • światłowstręt
  • omamy wzrokowe i słuchowe.

Wścieklizna może przebiegać również bez-objawowo lub z innymi objawami, mniej charakterystycznymi dla tej choroby. Okres od zakażenia do wystąpienia objawów klinicznych wynosi około 4-12 tygodni i jest uzależniony od stopnia ekspozycji człowieka na wirusy wywołujące wściekliznę.

PRZYCZYNY WŚCIEKLIZNY

Chorobę wywołuje wirus, który jest obecny w ślinie chorego zwierzęcia. W Polsce rezerwuarem i przenosicielem wirusa jest dziki lis. Pokąsane przez chorego lisa zwierzęta dzikie lub domowe mogą stać się źródłem zakażenia dla człowieka.

Nie udowodniono przeniesienia zakażenia przez ślinę od chorego na wściekliznę człowieka.

Do zakażenia dochodzi na skutek pokąsania przez zakażone zwierzę. Wirus dostający się wraz ze śliną do organizmu człowieka, po wstępnym namnożeniu, dostaje się do ośrodkowego układu nerwowego, gdzie ponownie namnaża się, wywołując groźne objawy kliniczne.

Do zakażenia może również dojść, gdy ślina zakażonego zwierzęcia będzie miała kontakt z otwartą raną, oczyma lub błoną śluzową jamy ustnej.

DIAGNOSTYKA WŚCIEKLIZNY

Diagnostyka choroby opiera się na analizie objawów klinicznych oraz różnych badaniach potwierdzających obecność wirusa w organizmie – w tym badaniach serologicznych, wirusologicznych oraz genetycznych. Wścieklizna jest chorobą bardzo niebezpieczną, gdyż wystąpienie jej objawów prowadzi do zgonu. W związku z tym kluczowe jest zapobieganie występowaniu wścieklizny zarówno wśród ludzi, jak i zwierząt.

PORADY LEKARZA

 NALEŻY:

  • w przypadku kontaktu ze zwierzęciem podejrzanym o wściekliznę trzeba niezwłocznie zasięgnąć porady lekarskiej; w zależności od rodzaju kontaktu może być wskazane podawanie szczepionki przeciwko wściekliźnie i swoistej immunoglobuliny lub surowicy zapobiegającej zachorowaniu; niezwykle istotne jest, aby złapać zwierzę lub wskazać miejsce jego pobytu (jeśli jest to pies lub kot, lekarz może w określonych przypadkach nakazać jego 15 dniową obserwację); dowód szczepienia zwierzęcia przeciwko wściekliźnie nie jest wystarczający do zaniechania wdrożenia odpowiedniego postępowania zapobiegawczego.

Nie wdraża się postępowania zapobiegawczego, jeżeli doszło do kontaktu pośredniego z podejrzanym zwierzęciem (głaskanie, dotykanie, przenoszenie padłego zwierzęcia) lub do oślinienia zdrowej skóry.

 NIE NALEŻY:

  • bagatelizować ugryzień i objawów, bowiem niepodjęcie leczenia może prowadzić do śmierci
  • zaniedbywać szczepień ochronnych psów, kotów i innych zwierząt domowych
  • dopuszczać do kontaktów zwierząt domowych z włóczącymi się zwierzętami.

Profilaktyka wścieklizny u zwierząt dzikich polega na wykładaniu w określonych miejscach lasu pokarmu zawierającego szczepionkę.

Zwierzęta domowe (psy i koty) podlegają obowiązkowemu szczepieniu przeciwko wściekliźnie, które u zwierząt dorosłych należy wykonywać co roku. Właściciel zwierzęcia zobowiązany jest do posiadania stosownego zaświadczenia o szczepieniu przeciwko wściekliźnie, które wystawia lekarz weterynarii. Według Programu Szczepień Ochronnych obowiązującego w Polsce, szczepienie przeciwko wściekliźnie zaleca się osobom wyjeżdżającym do krajów o rodzimym występowaniu wścieklizny. Zaleca się również stosowanie szczepień ochronnych przeciwko wściekliźnie u osób mających częsty kontakt ze zwierzętami.

Więcej z kategorii: Choroby zakaźne i pasożytnicze