Czyrakiem określa się zapalenie o charakterze ropnym toczące się wokół mieszka włosowego lub w gruczole potowym, przebiegające z wytworzeniem czopa martwiczego. Czyraczność to występowanie licznych czyraków w różnym stadium rozwoju. Czyraki pojawiają się w miejscach owłosionych narażonych na tarcie oraz tam, gdzie skóra wytwarza pot. Najczęściej występują na twarzy, piersiach, karku, pod pachami, w pachwinie i na pośladkach.
OBJAWY CZYRAKA
- naciek zapalny wokół mieszka włosowego
- niewielki guzek koloru sino czerwonego
- tkliwość i pulsujący ból
- zaczerwienienie i napięcie skóry
- pęcherzyk przebity włosem na szczycie guzka, zawierający treść ropną, pod którym zaczyna się tworzyć martwica tkanek
- niekiedy tzw. czop martwiczy, oddzielający się samoistnie.
W przebiegu czyraczności, oprócz licznych czyraków o zróżnicowanym umiejscowieniu, wystąpić może również:
- powiększenie węzłów chłonnych
- podwyższenie temperatury ciała.
Powikłaniem choroby może być ropowica oraz czyrak gromadny, powstający w następstwie łączenia się kilku czyraków.
PRZYCZYNY CZYRAKÓW
Czyrak oraz czyraczność, obok kilku innych chorób skóry, należą do zakażeń bakteryjnych skóry wywołanych przez gronkowce. Czyraczność oraz jej powikłania występują najczęściej u osób:
- chorych na cukrzycę
- z chorobami nerek
- niedożywionych
- z zaburzeniami immunologicznymi
- narażonych na działanie niektórych przemysłowych związków chemicznych
- noszących brudne ubrania
- nieprzestrzegających higieny osobistej.
DIAGNOSTYKA
Chorobę rozpoznaj e się na podstawie analizy stwierdzonych objawów klinicznych i wnikliwego badania lekarskiego.
LECZENIE CZYRAKA
Postępowanie lekarskie może być zróżnicowane, jednak najczęściej przyspiesza prawidłową ewolucję zmiany, zapewnia jej właściwe opracowanie oraz chroni przed groźnymi powikłaniami.
PORADY LEKARZA
✓ NALEŻY:
- stosować ciepłe okłady w celu uśmierzenia bólu
- przemywać czyraki wodą z mydłem.
✓ NIE NALEŻY:
- wyciskać czyraków, gdyż prowadzi to do powstawania blizn i zarażenia innych osób.
