Oparzenie to następstwo urazu wywołanego działaniem wysokiej temperatury, energii elektrycznej, substancji chemicznych oraz promieniowania elektromagnetycznego i cząsteczkowego.

OBJAWY OPARZEŃ

Rozległość, głębokość i następstwa oparzeń są uzależnione od skali, z jaką działał czynnik wywołujący. Powszechnie stosuje się 4-stopniową skalę oparzeń.

Stopień I – Dotyczy wyłącznie naskórka. Jest to oparzenie powierzchowne, które goi się po 10-14 dniach, bez pozostawienia blizny. Charakteryzuje się powstawaniem rumienia oraz obrzęku tkanek.

Stopień II i III – Dotyczy leżącej pod warstwą naskórka skóry właściwej. Zakres jej uszkodzenia decyduje o stopniu oparzenia, określając tym samym jego następstwa i zagrożenie dla oparzonego. Bardziej powierzchowne oparzenia II stopnia cechuje powstawanie bolesnych pęcherzy. W oparzeniach III stopnia powstają zwykle głębokie ubytki tkanek, a proces gojenia jest długotrwały i pozostają blizny.

Stopień IV – Obejmuje całą skórę oraz tkankę podskórną i tkanki leżące głębiej. Oparzenia IV stopnia są bardzo często zagrożeniem dla życia oparzonego.

Znaną i powszechnie stosowaną metodą oceny rozległości oparzenia jest reguła dziewiątek. W metodzie tej określone okolice stanowią 9 lub 18% powierzchni ciała. Powierzchnię oparzeń oszacowuje się również, przyjmując, że powierzchnia dłoni poszkodowanego zajmuje 1% powierzchni ciała.

SKUTKI OPARZEŃ

Na skutek działania czynnika wywołującego oparzenie dochodzi do powstania miejscowej martwicy, czyli ogniska tkanek, które uległy obumarciu. W otaczającej ognisko martwicy strefie najbliższych tkanek dochodzi do uszkodzenia mikro krążenia i wzmożonej przepuszczalności naczyń dla osocza, elektrolitów i innych składników krwi, niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu ludzkiego. Trzecią, najbardziej zewnętrzną strefą oparzenia jest strefa przekrwienia, w której rozwija się proces zapalny.

Porażenie prądem elektrycznym powoduje uszkodzenie skóry w miejscu, w którym doszło do kontaktu ze źródłem prądu, przede wszystkim w związku z powstawaniem łuku elektrycznego, którego temperatura może sięgać kilku tysięcy stopni Celsjusza. Podczas porażenia prądem elektrycznym o wysokim napięciu często dochodzi również do zapalenia się odzieży.

DIAGNOSTYKA OPARZEŃ

Postawienie właściwej diagnozy jest możliwe na podstawie:

  • wywiadu lekarskiego
  • analizy stwierdzonych objawów klinicznych
  • wnikliwego badania lekarskiego.

LECZENIE OPARZEŃ

Leczenie jest uzależnione od rodzaju oparzenia i jego rozległości. Polega głównie na opatrzeniu. W przypadku niektórych oparzeń lekarz może zalecić wykonanie działań uzależnionych od stanu klinicznego poszkodowanego. Najczęściej lekarz przepisuje antybiotyki w celu zapobieżenia zakażeniom.

W przypadku oparzeń IV stopnia często niezbędny jest przeszczep skóry.

PORADY LEKARZA

 NALEŻY:

  • zachować szczególną ostrożność, jeśli doszło do porażenia prądem elektrycznym
  • pamiętać o własnym bezpieczeństwie i udzielać pomocy poszkodowanemu tylko wtedy, gdy pozwalają na to otaczające warunki
  • oddzielić poszkodowanego od źródła oparzenia
  • schładzać oparzone miejsca zimną wodą przez długi czas
  • niezwłocznie zasięgnąć porady lekarskiej w przypadku oparzeń u dzieci, oparzeń dotyczących błon śluzowych oraz wszelkich innych oparzeń przekraczających 1% powierzchni ciała (lub przekraczających powierzchnię dłoni poszkodowanego).

 NIE NALEŻY:

  • zrywać z oparzonego ubrania
  • wystawiać oparzeń na kontakt z silnym promieniowaniem słonecznym
  • nakłuwać pęcherzy oparzeniowych
  • pozwolić na dostanie się brudu do oparzenia
  • zdrapywać strupów, gdyż wydłuża to proces gojenia.
Więcej z kategorii: Choroby skóry