Poronienie jest to przedwczesne ukończenie ciąży wskutek wydalenia obumarłego jaja płodowego przed upływem 22 tygodnia ciąży.

Jest to okres, przed upływem którego rozwijający się płód nie posiada jeszcze zdolności do samodzielnego życia poza wnętrzem macicy. Najczęściej utrata ciąży następuje w czasie pierwszych 10 tygodni jej trwania. Przyczyn poronień może być wiele, a bardzo często różne czynniki działają jednocześnie. To powoduje, że często w trakcie już rozpoczętego poronienia nie można zdiagnozować przyczyn, które je wywołały.

W przypadku dwóch lub więcej występujących po sobie poronień należy rozpocząć poszukiwanie ich przyczyn, badając zarówno kobietę, jak i mężczyznę.

Przyczyny zewnętrzne poronienia

  • promieniowanie jonizujące
  • przebywanie w polu elektromagnetycznym
  • długotrwałe wibracje i wstrząsy
  • długotrwały stres.

Przyczyny wewnętrzne poronienia

  • nieprawidłowe poziomy hormonów, głównie spadek stężenia progesteronu
  • nieprawidłowa budowa komórek rozrodczych (komórka jajowa, plemnik)
  • nieprawidłowa budowa rozwijającego się jaja płodowego, której przyczyną są wady chromosomalne
  • wady wrodzone macicy
  • nabyte uszkodzenia narządu rodnego, których przyczyną mogą być wcześniej przeprowadzone zabiegi operacyjne lub urazy macicy
  • czynny stan zapalny
  • leki zażywane z powodu choroby
  • choroby zakaźne występujące u kobiety w trakcie trwania ciąży (głównie poronienie późne – po 10. tygodniu)
  • urazy (w tym psychiczne)
  • reakcje immunologiczne (niezgodność grup krwi).

Objawy poronienia

Najbardziej istotne jest dla przyszłej matki rozpoznanie objawów poronienia zagrażającego, o którym mówi się, gdy w trakcie trwania ciąży dochodzi do: plamienia lub krwawienia z pochwy oraz dolegliwości bólowych w podbrzuszu.

Badanie położnicze

Badanie lekarskie z badaniem położniczym, uzupełnione badaniem USG oraz oznaczaniem we krwi stężenia ciążowego hormonu p-HCG.

Postępowanie

W przypadku pojawienia się jakichkolwiek niepokojących objawów, niezależnie od stopnia ich nasilenia, kobieta powinna niezwłocznie zgłosić się do lekarza. Tylko lekarz może bowiem ocenić stopień zagrożenia.

W zależności od oceny lekarz wdroży odpowiedni sposób postępowania. W przebiegu poronienia zagrażającego zaleca się leżenie, najlepiej w warunkach szpitalnych. Często konieczne jest podanie leków hamujących skurcze macicy. Ważne jest właściwe odżywianie i regularne wypróżnianie. Obowiązuje zakaz współżycia płciowego.

Jeśli doszło do utraty ciąży, lekarz może wykonać oczyszczenie macicy z resztek tkanek, czyli wyłyżeczkować jamę macicy. Niedokonanie zabiegu oczyszczenia macicy z resztek tkanek, pozostałych po poronieniu w jej wnętrzu, zagraża kobiecie bardzo niebezpiecznym powikłaniem w postaci rozwinięcia się zakażenia. Może ono zagrażać nie tylko późniejszą niepłodnością, ale również może zakończyć się śmiercią kobiety.

W większości przypadków pierwsze, a nawet następne poronienie nie ma wpływu na zdolność do zajścia w ciążę i donoszenia jej. Obumarcie płodu we wczesnych tygodniach ciąży zdarza się stosunkowo często. Jeżeli poronienie zdarzyło się po raz trzeci lub kolejny, konieczne są szczegółowe badania ustalające dokładne ich przyczyny. Jeżeli dziecko przychodzi na świat po 22 tygodniu ciąży, mówi się o porodzie przedwczesnym.

Więcej z kategorii: Ciąża