Raz po raz w mediach opisywane są przypadki złego traktowania albo seksualnego wykorzystywania dzieci. Te okropne czyny przerażają szerokie rzesze społeczeństwa i rozniecają dyskusje na temat karania albo leczenia sprawców.
W zdecydowanej większości przypadków czyny tego typu nigdy nie wychodzą na jaw. Właśnie seksualne wykorzystywanie dzieci należy do najbardziej strzeżonych tajemnic, zostaje zatuszowane przez długie lata milczenia. Sprawcami są najczęściej najbliżsi – dla dziecka jest to sytuacja niemal bez wyjścia, ponieważ z osobami, które są mu najbliższe, nie może porozmawiać o swojej sytuacji.
Przyczyny przemocy – błędne koło
Przyczynami przemocy i seksualnego wykorzystywania dzieci najczęściej są najtrudniejsze problemy psychiczne i społeczne: rodzice w dzieciństwie często sami byli ofiarami i nigdy nie nauczyli się, w jaki sposób należy wyrażać swoje potrzeby i uczucia albo w jaki sposób za pomocą rozmowy można rzeczowo rozwiązać istniejące
problemy.
Karanie dzieci przez stosowanie przemocy cielesnej lub psychicznej wydaje im się jedyną drogą, dzięki której mogą osiągnąć swoje cele. Także seksualnego wykorzystywania dzieci, czyli wszystkich sytuacji, w których dzieci używane są w celach seksualnych, przymuszane do robienia rzeczy, jakich same z siebie nigdy by nie uczyniły, dopuszczają się prawie we wszystkich wypadkach bliscy krewni; najczęściej ofiarami takich zachowań padają dziewczynki. Wykorzystywanie seksualne dzieci jest czynem karalnym. Jeśli czyn taki zostanie zgłoszony policji, to musi ona to najpierw potwierdzić, a następnie sprawa zostaje przekazana do prokuratury. Jeśli w ogóle nadchodzi ten moment i sprawa zostaje upubliczniona, to wówczas dzieci często dodatkowo jeszcze cierpią z powodu silnego poczucia winy, kiedy to z ich powodu zostaną ukarani rodzice albo zostaną oni ze sobą rozdzieleni.
Objawy i skutki przemocy
Dzieci kaleczą się w trakcie zabaw najczęściej w widocznych miejscach, jak czoło lub podudzie, a następnie głośno krzyczą. Urazy twarzy, pośladków, nóg, górnej połowy ciała lub rany w intymnych rejonach ciała, jak również nietypowe lub nieprawdopodobnie brzmiące wyjaśnienia mogą budzić podejrzenia, że dziecko padło ofiarą przemocy lub że jest wykorzystywane seksualnie. Przemoc cielesna odbija się również na psychice dziecka; skutkiem tego mogą być zmory nocne, brak zaufania do samego siebie, nadmierne przystosowywanie się do otoczenia, brak poczucia własnej wartości, myśli samobójcze.
Kto może pomóc?
Zrozumienie i rzeczywista chęć pomocy dziecku, które doświadczyło przemocy fizycznej lub psychicznej, jest dla niego czymś najlepszym. Często rodzice zajęci pracą i problemami domowymi są przemęczeni i na najsłabszym członku rodziny wyładowują swój gniew i strach. Pomoc ze strony osoby z zewnątrz może ich odciążyć – na przykład jeśli ktoś zaoferuje im regularną opiekę nad dzieckiem przez określony czas.
Najważniejszym i najbardziej odważnym krokiem dla bezpośrednio dotkniętych – zarówno dla dzieci, jak i dla rodziców – jest przerwanie milczenia i poszukiwanie pomocy w celu rozwiązania problemów. Doświadczeni lekarze lub terapeuci mogą pomóc znaleźć wyjście z błędnego koła za pomocą terapii rodzinnej. W wielu miejscach znajdują się centra pomocy dzieciom, które udzielają porad również przez telefon.
