Grypa jest ostrą chorobą zakaźną układu oddechowego, wywoływaną przez wirusy. Występuje ona powszechnie na świecie oraz w Polsce i najczęściej przybiera postać zakażeń masowych lub epidemii. Najwięcej zachorowań notuje się zimą i wczesną wiosną.

OBJAWY ZAKAŻENIA WIRUSEM GRYPY

Objawy kliniczne choroby mogą być zróżnicowane pod względem występowania i nasilenia. Początek grypy zwykle jest nagły i w ciągu 48 godzin występują objawy.

Charakterystyczne objawy grypy:

  • bóle głowy, mięśni i stawów – są zwykle początkowymi objawami grypy; są to bóle rozlane, trudne do umiejscowienia i scharakteryzowania
  • gorączka (38-41°C) pojawiająca się najczęściej 24 godziny od wystąpienia pierwszych objawów; gorączka szybko narasta i utrzymuje się kilka dni
  • gorączce towarzyszyć mogą dreszcze i nocne poty
  • zmniejszone łaknienie
  • zmęczenie i osłabienie
  •  zapalenie spojówek
  • inne objawy – bóle gardła, kichanie, katar, suchy kaszel.

Okres od zakażenia do wystąpienia pierwszych objawów wynosi zwykle kilka dni.

W przebiegu grypy mogą wystąpić groźne powikłania, które zdarzają się przede wszystkim w ciągu pierwszych dwóch tygodni choroby.

Powikłania w przebiegu grypy:

  • zakażenie bakteryjne nosa, ucha, zatok, oskrzeli lub płuc, wywołujące proces zapalny (najczęstsze powikłanie grypy, szczególnie dotyczące płuc)
  • grypa złośliwa (w jej przebiegu dochodzi do znacznego uszkodzenia układu oddechowego z zapaleniem płuc lub oskrzeli)
  • zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie mózgu, zapalenie mięśnia sercowego i inne.

Grypa stanowi również poważne zagrożenie dla osób z przewlekłymi chorobami płuc, serca i nerek, chorych na cukrzycę lub zakażonych HIV. Jej przebieg jest także cięższy u dzieci i osób w podeszłym wieku.

Zakażenie następuje drogą kropelkową (poprzez kaszel, kichanie).

Początki grypy oraz koronawirusa mogą być niemal identyczne. Większość przypadków koronawirusa oraz grypy u osób młodych zazwyczaj jest bardzo zbliżona i nie powoduje żadnych objawów.

PRZYCZYNY ZAKAŻENIA WIRUSEM GRYPY

Przyczyną występowania grypy jest zakażenie wirusowe. Wirus uszkadza bezpośrednio komórki wyściełające drogi oddechowe, następnie drogą krwi i układem chłonnym dostaje się do wielu organów i narządów.

DIAGNOSTYKA

Chorobę rozpoznaje się na podstawie objawów klinicznych. W niektórych przypadkach wykonuje się badania laboratoryjne oraz serologiczne i wirusologiczne, mające na celu identyfikację czynnika wywołującego chorobę.

LECZENIE GRYPY

Szczepienia ochronne przeciwko grypie są łatwo dostępne i szeroko stosowane.

Szczepienia są szczególnie wskazane u następujących osób:

  • dzieci w wieku pomiędzy 6 a 56 miesiącem życia, zwłaszcza uczęszczających do żłobków i przedszkoli
  • kobiet ciężarnych
  • osób z chorobami przewlekłymi, szczególnie chorobami układu krążenia, astmą oskrzelową, chorobami nerek i cukrzycą
  • osób powyżej 65 roku życia, szczególnie przebywających w domach opieki
  • osób zatrudnionych w domach opieki przedszkolach, szkołach, pracowników opieki zdrowotnej, a także innych osób przebywających często w zbiorowiskach ludzkich.

Dzieci poniżej 9 roku życia szczepi si< dwiema dawkami, natomiast dorosłych jedną. Odporność poszczepienna trwa około 6-12 miesięcy od podania szczepionki. Szczepienie należy powtarzać w każdym roku, gdyż skład szczepionki zmienia się; corocznie, zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia.

W celu uzyskania pełniejszych informacji o dostępnych szczepionkach i ich zastosowaniu należy skontaktować się z lekarzem.

Wirus grypy ma skłonności do mutacji, co jest przyczyną odradzających się co roku zachorowań i możliwości wielokrotnego zapadania na zakażenie.

PORADY LEKARZA

 NALEŻY:

  • w przypadku podejrzenia grypy – zasięgnąć porady lekarskiej i ściśle stosować się do zaleceń, gdyż właściwe leczenie jest kluczowe w zapobieganiu groźnym powikłaniom grypy
  • leżeć w łóżku, odpoczywać i stosować doraźnie leki przeciwbólowe oraz przeciwzapalne
  • przyjmować w trakcie choroby dużo płynów – wody, soków, herbaty
  • w okresie wzmożonej zachorowalności na grypę w miarę możliwości zapobiegać zakażeniu poprzez unikanie dużych zbiorowisk ludzkich, odpowiednie odżywianie się i higienę
  • zaszczepić się, szczególnie jeżeli należy się do grupy ryzyka.

 NIE NALEŻY:

  • dopuszczać do kontaktu z osobami chorymi
  • przyjmować antybiotyków bez konsultacji z lekarzem, ze względu na możliwość wystąpienia powikłań
  • samodzielnie przyjmować antybiotyków.
Więcej z kategorii: Choroby zakaźne i pasożytnicze