Błonica jest ostrą chorobą zakaźną zajmującą błony śluzowe dróg oddechowych oraz skórę. Błonica krtani może być bardzo niebezpieczna, szczególnie dla dzieci.

OBJAWY BŁONICY

Wyróżnia się kilka postaci klinicznych choroby. Błonica może mieć różne umiejscowienie (gardło, krtań, nos, uszy, skóra) oraz charakteryzować się przebiegiem postępującym, toksycznym i niekiedy zagrażającym życiu.

Toksyna błonicza, wytwarzana przez bakterie wywołujące chorobę, jest rozprowadzana układem krążenia do odległych organów i narządów, stąd przebieg choroby może być bardzo ciężki, z obecnością groźnych powikłań

Częsta postać błonicy, o najlżejszym przebiegu, zwykle występuje u dorosłych. Przebiegiem klinicznym może przypominać anginę.

Charakterystyczne objawy błonicy gardła:

  • obrzęk i zaczerwienienie migdałków podniebiennych
  • obecność szarawych i półprzejrzystych nalotów (błon rzekomych) na jednym lub kilku migdałkach; błona rzekoma może wstępować również na błonę śluzową gardła; naloty trudno zetrzeć, a po ich usunięciu podłoże może krwawić
  • okoliczne węzły chłonne są obrzmiałe i mogą tworzyć jednolitą masę otaczającą szyję (tzw. objaw byczej szyi); bolesność obrzęku jest niewielka
  • mdły, przykry zapach z ust
  • gorączka
  • ogólne złe samopoczucie.

Błonica krtani (dławiec, krup):

Bardzo rzadka postać błonicy. Charakteryzuje się tworzeniem błon na wewnętrznej powierzchni krtani (tkanek martwiczych przylegających do podłoża)

Charakterystyczne objawy błonicy krtani:

  • szczekający kaszel
  • chrypka, bezgłos
  • ból gardła
  • trudności w przetykaniu
  • powiększenie okolicznych węzłów chłonnych
  • w ciężkich przypadkach pojawiają się trudności w oddychaniu spowodowane zwężeniem krtani.

Okres od zakażenia do wystąpienia objawów klinicznych wynosi około 3-5 dni.

Powikłania mogące wystąpić w przebiegu błonicy

  • utrudnienie oddychania spowodowane silnym zwężeniem dróg oddechowych
  • zaburzenia w układzie nerwowym, szczególnie porażenia obwodowe (przy błonicy gardła może występować porażenie nerwów zawiadujących ruchem gałek ocznych lub podniebienia)
  • zaburzenia pracy serca.

PRZYCZYNY BŁONICY

Przyczyną wystąpienia choroby jest zakażenie bakterią zwaną maczugowcem błonicy, która wydziela toksyny atakujące błonę śluzową gardła i jamy nosowej. Zakażenie następuje drogą kropelkową lub poprzez bezpośredni kontakt. Istnieje możliwość nosicielstwa bakterii wywołujących błonicę w regionach o występowaniu endemicznym, dlatego zakażenia dotyczą obecnie przede wszystkim turystów udających się w regiony, gdzie zapadalność na błonicę jest zwiększona (kraje tropikalne o niskim poziomie higieny).

Czynnikiem sprzyjającym występowaniu choroby jest również spadek odporności poszczepiennej u osób dorosłych.

DIAGNOSTYKA

W diagnostyce choroby najważniejszy jest obraz kliniczny. Potwierdzenie choroby uzyskuje się poprzez pobranie materiału diagnostycznego ze stwierdzanych zmian i wykonanie badania bakteriologicznego, a także posiewu na odpowiedniej pożywce, w którym stwierdza się obecność maczugowców błonicy.

LECZENIE BŁONICY

W przypadku podejrzenia błonicy należy niezwłocznie zasięgnąć porady lekarskiej. Leczenie objawowe polega na podaniu choremu antytoksyny błoniczej. W celu zapobiegania chorobie wykonuje się szczepienia ochronne przeciwko błonicy, które wchodzą w skład obowiązującego w Polsce Programu Szczepień Ochronnych. Przeciwko błonicy szczepi się wielokrotnie, w ciągu całego życia dziecka, różnymi preparatami szczepionek.

PORADY LEKARZA

 NALEŻY:

  • zgłosić się do lekarza w przypadku zachorowania na błonicę i poddać się leczeniu szpitalnemu.

 NIE NALEŻY:

  • dopuszczać do kontaktu z chorymi na błonicę
  • zbyt szybko powracać do normalnej aktywności po przebyciu choroby.
Więcej z kategorii: Choroby zakaźne i pasożytnicze