Liszajec zakaźny to zmiany skórne o charakterze ropnych pęcherzy, które zasychają w miodowożółte strupy. Jest to choroba bardzo zakaźna i szybko rozprzestrzeniająca się. Wywołują ją gronkowce, a czasem również paciorkowce.
OBJAWY LISZAJCA ZAKAŹNEGO
- pęcherze, które łatwo przerwać
- miodowożółte strupy, które ustępują bez pozostawienia blizn.
Zmiany skórne lokalizują się przede wszystkim na odsłoniętych częściach ciała, szczególnie:
- na twarzy
- wokół jamy ustnej i nosa
- w okolicy paznokci.
Czas trwania choroby wynosi kilkanaście dni, jednakże zaniechanie leczenia znacząco wydłuża okres jej trwania. Choroba występuje przede wszystkim u dzieci.
PRZYCZYNY LISZAJCA ZAKAŹNEGO
Przyczyną powstawania choroby jest zakażenie bakteryjne (najczęściej mieszane) przez paciorkowce oraz gronkowce. Do zakażenia dochodzi w następstwie kontaktu bezpośredniego lub pośredniego przez przedmioty, jak również z jamy nosowo-gardłowej samego chorego.
DIAGNOSTYKA LISZAJCA ZAKAŹNEGO
Chorobę rozpoznaje się na podstawie:
- wywiadu lekarskiego
- analizy stwierdzonych objawów klinicznych
- wnikliwego badania lekarskiego.
LECZENIE LISZAJCA ZAKAŹNEGO
W przypadku podejrzenia, że zmiany skórne mogą odpowiadać liszajcowi zakaźnemu, należy zasięgnąć porady lekarskiej. Leczenie polega głównie na zastosowaniu roztworów lub kremów odkażających.
PORADY LEKARZA
✓ NALEŻY:
- dbać o higienę osobistą
- często zmieniać ubranie i pościel
- skontaktować się z lekarzem w przypadku stwierdzenia niepokojących objawów skórnych
- zażywać cynk, który przyspiesza gojenie ran.
✓ NIE NALEŻY:
- używać tych samych ręczników co chory
- korzystać z tej samej maszynki do golenia
- rozdrapywać strupów
- nakładać opatrunku, gdyż sprzyja to rozmnażaniu się bakterii.
W celu złagodzenia dolegliwości zaleca się stosowanie: maści z kozłka.
