Dalekowzroczność (nadwzroczność) jest jedną z częstszych wad wzroku (obok krótkowzroczności), polega na nieprawidłowej zdolności skupiania promieni świetlnych w oku. Obraz przechodzący przez źrenicę skupia się (ogniskuje) za siatkówką, zamiast na niej. Prowadzi to do prawidłowego widzenia przedmiotów znajdujących się w pewnej odległości. Natomiast widzenie z bliska jest niewyraźne. Nadwzroczność jest najczęściej genetycznie uwarunkowaną wadą narządu wzroku.

OBJAWY – DALEKOWZROCZNOŚĆ

Nadwzroczność najczęściej pojawia się we wczesnym dzieciństwie, jednak ze względu na znaczną zdolność kompensacyjną narządu wzroku, może pozostawać utajona przez wiele lat, nie dając początkowo żadnych objawów.

W miarę rozwoju nadwzroczności pojawiają się:

  • nieznaczne bóle oczu
  • uczucie zmęczenia wzroku
  • wrażenie zamazanego pola widzenia (podczas patrzenia z bliska)
  • trudności z dłuższym czytaniem
  • podrażnienie spojówek
  • zapalenie powiek
  • łzawienie
  • częste mruganie
  • wrażliwość na światło (tzw. światło-wstręt)
  • bóle głowy
  • czasami w wyniku wzmożonej pracy mięśni gałki ocznej dochodzi do ich osłabienia, a w konsekwencji do pojawienia się zeza zbieżnego (po skorygowaniu wady całkowicie ustępującego).

PRZYCZYNY – DALEKOWZROCZNOŚĆ

W zdrowym oku promienie świetlne pochodzące od bliskich przedmiotów wchodzą przez źrenicę, a następnie, przechodząc przez soczewkę, skupiają się na siatkówce. Soczewka potrafi skupiać wiązkę światła dzięki mechanizmowi akomodacji. Do powstania nadwzroczności dochodzi, gdy wymiar przednio-tylny gałki ocznej jest zbyt mały. Uniemożliwia to prawidłowe skupienie promieni świetlnych na siatkówce. Zostają one zogniskowane za siatkówką, co prowadzi do nieprawidłowego widzenia bliskich przedmiotów, przy zachowaniu odpowiedniej ostrości widzenia przedmiotów odległych.

DIAGNOSTYKA

Nadwzroczność najczęściej początkowo nie daje charakterystycznych symptomów, dlatego tak ważne w profilaktyce wad wzroku są kontrolne badania optometryczne, wykonywane przez lekarza okulistę. Większość wad wzroku można zdiagnozować, badając ostrość widzenia przy użyciu prostych tablic Snellena, z wydrukowanymi rzędami liter i cyfr różnej wielkości.

LECZENIE

Nadwzroczność jest wadą wzroku, którą można łatwo skorygować przy użyciu wypukłych soczewek korygujących promienie świetlne. Soczewki sferyczne, które nazywane są skupiającymi, powodują takie zogniskowanie wiązki światła, aby padała ona bezpośrednio na powierzchnię siatkówki, a nie za nią.

Okulary oraz szkła kontaktowe stosowane w leczeniu nadwzroczności poprawiają ostrość widzenia, a ich moc wyrażona jest w dioptriach poprzedzonych znakiem plus (+), np. + 2.00 dioptrie.

Obecnie wykonywane są zabiegi chirurgiczne, które precyzyjnie korygują nadwzroczność, co pozwala na ograniczenie albo całkowite wykluczenie noszenia okularów lub soczewek kontaktowych.

Stopień krótkowzrocznościWielkość (dioptrie)
Niskido 2.00
Średniod 2.25 do 5.00
Wysokipowyżej 5.00

PORADY LEKARZA

 NALEŻY:

  • zgłosić się do lekarza, jeżeli wystąpią jakiekolwiek symptomy zaburzenia w polu widzenia
  • regularnie wykonywać badania okulistyczne
  • chronić oczy przed promieniowaniem UV (zakładać okulary przeciwsłoneczne)
  • wykonywać ćwiczenia rozluźniające mięśnie gałki ocznej
  • dbać o urozmaiconą dietę.

 NIE NALEŻY:

  • nosić okularów niezgodnych z wielkością wady
  • męczyć oczu.
Więcej z kategorii: Choroby narządu wzroku i zmysłów